Wibautstraat Amsterdam

De Wibautstraat is een belangrijke verkeersader die van het Amstelstation richting de binnenstad loopt. De Wibautstraat ligt in één van de meest dynamische gebieden van Amsterdam, niet alleen vanwege het verkeer maar ook door de grote diversiteit aan gebouwen. De Wibautstraat werd lange tijd de lelijkste straat van Nederland genoemd, de verkeersriool. Vandaar de noodzaak voor een integrale gebiedsontwikkeling.

Bomen zijn de baas
Om een samenhangend beeld te creëren is gekozen voor orde in de openbare ruimte: met vier strakke bomenrijen en een kaarsrechte belijning van de straten. In het midden van het profiel, op het dak van de metro, is een groene loper aangelegd waarop twee van de vier bomenrijen staan.  Hiermee is een strakke groene stadsboulevard gemaakt. Dit in tegenstelling tot de diversiteit in de bebouwing, afwisselende hoogtes, korrelgrootte en verspringende rooilijnen.

Groene golf
De Wibautstraat is en blijft een verkeerscorridor. Het is een belangrijke verkeersas voor openbaar vervoer (metro, busgvervoer) waar vele tienduizenden auto’s per etmaal passeren.  De groene golf afstelling zorgt voor minutenlange autoverkeersluwte. Dan is er ruim baan voor de fietsers. Als fietscorridor heeft het aan beide zijden twee-richtings verkeer. Al met al gaan er dus er gaan meer fietsers dan auto’s door de Wibautstraat

Mix van functies
De Wibautstraat is nog steeds een ontsluitingscorridor maar het heeft vooral een mix van functies. Voorbeelden zijn het Volkshotel (in het voormalige Volkskrantgebouw) en de Amstelcampus.  Als ‘Knowledge mile’ biedt het aan ruim 30.000 studenten ruimte voor wonen, leren en ontspannen. De forse bebouwing is on-Amsterdams vanwege de grootstedelijke volumes. Door de functiemix, begroeiing, scholenhuisvesting, is een leefbare groenboulevard ontstaan met allure. Het is een levendige, aangename en veilige openbare verblijfsruimte voor bewoners en gebruikers geworden.

Floor Wibaut
Het is met recht dat de naam Wibaut verbonden is aan zo´n prominente verkeersader in Amsterdam. Als succesvol ondernemer in de houthandel bouwde hij een aardig vermogen op. Maar als sociaal democraat lag zijn hart in de politiek. In Amsterdam heeft hij als wethouder veel betekend op het gebied van volkshuisvesting. Zijn kracht lag in het scheppen van politieke, maatschappelijke en financiële randvoorwaarden voor het realiseren van volkshuisvesting. In de tijd dat hij wethouder volkshuisvesting was  zijn er door de gemeente en de woningbouwcorporaties liefst 6500 woningen gebouwd, met name in de Spaarndammerbuurt, de Transvaalbuurt en Betondorp. Nieuw was bovendien dat deze volkswoningwijken onder gemeentelijke regie planmatig werden ontworpen en gebouwd. Als zodanig werd Amsterdam mede door toedoen van Wibaut de proeftuin van een nieuw vakgebied, de stedenbouwkunde.

Supervisie
Edwin Santhagens van Buro Sant en Co was verantwoordelijk voor de supervisie Openbare Ruimte van masterplan Wibautas. In de deze rol vormde hij een team met Ton Schaap, stedenbouwkundige en Jeroen Schild, architectuurhistoricus. Het welslagen van de gebiedsontwikkeling ligt in de integrale benadering; zowel stedenbouwkundig, begeleiden van de architecten alswel het begeleiden van de ingenieurs die de straat hebben ontwikkeld.